طرح توجیهی پرورش گیاه پوپینو

پوپینو از جمله گیاهان علفی اهلی نواحی آند در آمریکای جنوبی می باشد، که به صورت بوته ای رشد می کند و میوه هایی آبدار و معطر شبیه خربزه تولید می نماید. گیاه پوپینو طی 3 دهه اخیر مجدداً مورد توجه بسیاری از مصرف کنندگان میوه های تازه و متنوع واقع گردیده بطوریکه در بازارهای برخی از کشورها بعنوان یک میوه خارجی مقبولیت شایانی یافته است.

این موضوع باعث شد که پرورش پوپینو از مناطق سنتی آن در نواحی ” آند ” آمریکای جنوبی شامل: شیلی، پرو، بولیوی، کلمبیا و اکوادور خارج گردد و در سایر مناطق جهان بویژه در کشورهای : نیوزیلند، استرالیا، کنیا، مراکش، اسپانیا، ترکیه، هلند، ایالات متحده آمریکا (سانتیاگو، سانتاکروز، کالیفرنیا، هاوائی)، آمریکای مرکزی و ایران انجام شود.

گیاهشناسی پوپینو

پوپینو در زمره گیاهان خانواده تاجریزی یا “سولاناسه” محسوب می گردد. گیاه پوپینو گیاهی علفی، بوته ا1ی، چندساله و همیشه سبز است که اکثراً از طریق رویشی یا غیرجنسی و با استفاده از قلمه های ساقه به منظور نیل به میوه های خوراکی اش کشت می شود.

بوته های “پوپینو” بطور عادی تا ارتفاع 1 متر رشد می نمایند و دارای گل های کوچک به رنگ های آبی، بنفش، ارغوانی و سفید است. این گل ها درظاهر شبیه گل های باز نشدۀ سیب زمینی می باشند. گل های پوپینو زمانی به میوه تبدیل می شوند که دمای شبانه به بالاتر از 18 درجه سانتیگراد برسد. میوه های پوپینو جزو میوه های پارتنوکارپ محسوب می شوند.

تولید اینگونه میوه ها نیازمند گرده افشانی نیست. میوه های پوپینو اغلب به طول بیش از 15 سانتیمتر و قطر حدود 7 سانتیمتر مشاهده می گردند و وزنی در حدود 300 – 80 گرم با بیش از 90 درصد رطوبت دارند. میوه های “پوپینو” از نوع آبدار، معطر و دارای شیرینی متوسط هستند.

میوه های “پوپینو” دارای پوست صاف به رنگ های سفید، کرم، سبز کمرنگ تا زرد طلائی، ارغوانی و بلوطی می باشند که در مرحله بلوغ کامل با نوارهای ارغوانی منقش می گردند. بخش داخلی یا گوشت میوۀ پوپینو به رنگ زرد و معطر می باشد و مجموعه بذرها را احاطه می کند. هر یک از میوه های پوپینو حاوی تعداد زیادی دانه های شیرین و خوراکی هستند. مهمترین اشکال میوه های پوپینو عبارتند از :

1. تخم مرغی یا مخروطی
2. دراز و کشیده
3. گلابی شکل
4. قلبی شکل
5. مدوّر یا کروی
6. شیپور مانند

ارقام پوپینو

مهمترین ارقام اصلاح شده و جدید گیاه پوپینو در جدول زیر ذکر شده اند :

Valencia	Toma	Sweet round
A – 37	Kawi	Puzol
El camino	Sweet long	…….

واریته جدید El Camino دارای بالاترین راندمان تولید است بطوریکه میوه هایی به وزن بیش از 750 گرم را ارائه می دهد. میوه های مزبور دارای کیفیت بسیار بالا و طعمی مشابه “خربزه شکرپاره” هستند.

واریته ” Pepino incredible Ruby ” میوه هایی به وزن 600 گرم را عرضه می کند ولیکن دیررس تر از واریته El Camino است. میوه های این واریته مزه ای مشابه گرمک و طالبی دارند و به هیچ وجه تحت تهاجم پرندگان قرار نمی گیرد. میوه های واریته مزبور در زیر برگ ها مخفی می مانند.

کاشت و پرورش گیاه پوپینو

پوپینو اصولاً گیاهی چندساله و بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری نواحی “آند” در آمریکای جنوبی است که نسبت به شرایط نامطلوب و خشن نظیر : بروز سرمازدگی و شیوع آفات و بیماری های گیاهی خسارت زا حساس است و به شدت آسیب می بیند.

تاکنون هیچگونه موردی از ارقام وحشی پوپینو گزارش نگردیده است لذا هیچگونه اطلاعی از مبدأ اصلی و زمان دقیق اهلی شدن آن در دسترس نیست. پرورش گیاه پوپینو معمولاً به عنوان یک محصول یکساله صورت می گیرد درحالیکه در مناطق عاری از یخبندان به خوبی می تواند به عنوان گیاهی چندساله یا دائمی بقاء یابد.

زراعت پوپینو طی قرون گذشته در کشورهای آمریکای جنوبی نظیر کلمبیا حائز اهمیت بسیاری بوده است ولیکن با زوال امپراطوری سرخپوستان اینکا به ورطه فراموشی افتاد و در ضمن دهه های اخیر مجدداً مورد توجه بسیاری از مردمان نواحی “آند” و همچنین گروهی از کشورهای سایر نقاط جهان قرار گرفت بطوریکه اینک به منظور تنوع بخشی به محصولات باغبانی به وفور پرورش می یابد. پوپینو از طرق زیر قابل ازدیاد می باشد :

1. بذور حقیقی یا بذور جنسی :
بذور پوپینو قابلیت باروری دارند و به نتاجّ قوی با هتروزیگوتی بالا می انجامند. هر پاکت 20 عددی بذور پوپینو توسط سایت آمازون به قیمت 4/09 دلار به فروش می رسد.

2. قلمه های ساقه :
ازدیاد گیاه پوپینو غالبا از طریق قلمه های ساقه ها انجام می پذیرد. پوپینو به سهولت قادر به ریشه دهی ازساقه ها می باشد لذا ازدیاد آن به شیوه رویشی و غیر جنسی با استفاده از قلمه های کوچکی صورت می پذیرد، که با فواصل مناسب در خاک استقرار می یابند. قلمه های مورد نیاز برای ازدیاد گیاه پوپینو را از بوته های مادری سالم و قوی تهیه می کنند.

برای این منظور در طی سپتامبر تا اکتبر می توان از بوته های مناسب پوپینو به میزان کافی قلمه مطلوب تهیه نمود و آنها را در مکان مناسبی تا بهار انبار کرد سپس با آغاز بهار به کاشت قلمه ها اقدام نمود و تا گیاهان جدید و شادابی حاصل آیند. قلمه های پوپینو می توانند به سادگی و بدون کاربرد هورمون ها به ریشه زائی بپردازند.

بعلاوه گیاهک های مورد نیاز کاشت و پرورش آن را می توان از طریق تکنیک های “ریز ازدیادی” در شرایط آزمایشگاهی تهیه نمود. ازدیاد پوپینو از طریق قلمه زنی باعث بوجود آمدن بهترین کلون ها یعنی مجموعۀ گیاهان کاملاً مشابه و یکدست می گردد که از نظر ژنتیکی تماما نظیر و همسان می باشند. پوپینو در اکثر خاک ها به عمل می آید.

ولیکن خاک های حاصلخیز و زهکش دار موجب بالاترین عملکرد آن خواهند شد و به جهت قانع بودن آن نسبت به نیازهای غذایی می تواند در خاک هایی به تولید رضایت بخش بپردازد که برای رشد بسیاری از گیاهان مناسب نمی باشند. پوپینو خاک هایی با واکنش شوری متوسط را متحمل است.

گیاه پوپینو برای محصول دهی مناسب خواهان بهره مندی از رطوبت کافی می باشد. بوته های استقرار یافته این گیاه نسبت به تنش خشکی متحمل هستند اما این موضوع بر راندمان آنها تأثیر منفی می گذارد. پوپینو می تواند شرایط رطوبتی اشباع را تا چند روز تاب بیاورد.

مزرعه پوپینو باید بخوبی آبیاری گردد و علف های هرز آن به خوبی کنترل شوند ولیکن باید از مصرف بیشبود کودهای آلی خودداری کرد. برای کاشت پوپینو در اراضی صاف و هموار توصیه شده است که از مالچ پلاستیک و سیستم آبیاری تیپ قطره ای یعنی نوارهای قطره چکاندار تا فرارسیدن اولین یخبندان استفاده نمود سپس فعالیت سیستم را با شروع فصل آتی تداوم بخشید.

پوپینو در مناطق “آند” به خوبی قادر به رشد در اراضی هم سطح دریا تا ارتفاعات 3500 – 3000 متری می باشد اما زمانیکه آنرا در سایر مناطق جهان از جمله نواحی مدیترانه ای می کارند، فقط قادر به رشد مناسب در اراضی کم ارتفاع (500 < متر) است.

گیاه پوپینو می تواند در مناطق معتدله نیز کشت شود ولیکن باید از بوته های آن در طی زمستان ها مراقبت به عمل آورد و گرنه فقط می تواند به عنوان محصولی یکساله به عمل آید. پوپینو در اقالیم دارای تابستان های کوتاه که برای رشد مطلوب پوپینو کفایت نمی نماید، به صورت های زیر پرورش می یابد :

1. گیاه گلخانه ای
2. گیاه متعاقب یا جانشین

گیاهان جانشین را بلافاصله پس از برداشت محصولات زمستانه کشت می نمایند. گیاه پوپینو در اقالیم گرم عاری از یخبندان بالاترین راندمان محصول را ارائه می دهد. بوته های پوپینو می توانند تا دمای 2/5 – درجه سانتیگراد را به شرط طولانی نشدن دوام آورد بطوریکه در چنین شرایطی فقط برخی از برگ های آن دچار ریزش می گردند.

کاشتن بوته های پوپینو از طریق بذور و یا قلمه ها در فضای خالی بین ردیف های درختان میوۀ باغات می تواند پوشش بسیار خوبی را بر سطح زمین بوجود آورد. پوپینو به شکل بوته ای رشد می کند و بدین ترتیب میوه هایش بر روی زمین قرار می گیرند و این موضوع باعث می شود که :

1. برداشت میوه ها با دشواری همراه باشد.
2. دورۀ رسیدگی میوه ها طولانی تر شود.
3. احتمال خسارت دیدگی میوه ها در اثر شیوع آفات و بیماریهای گیاهی فزونی می یابد.

برای جلوگیری از اشکالات بوته ای بودن پوپینو توصیه شده است که از مالچ پلاستیک و سیستم آبیاری قطره ای برای بالاترین راندمان محصول استفاده شود. کشت آن غالبا به حالت خوابیده و بر سطح زمین به عنوان گیاه زمین پوش انجام می گیرد درحالیکه بهترین محصول را زمانی تولید می کند که بر روی داربست ها به عمل آید و در کشورهای نواحی “آند” غالبا بدون آماده سازی مناسب بستر، تربیت کردن و هرس نمودن بوته ها انجام می پذیرد.

البته این امر باعث می شود که مدیریت اراضی زیر کشت پوپینو بسیار سهل تر باشد اما عملکرد کمتری را به جهت تحمل رقابت با گیاهان هرز و درختان میوه عرضه می دارد. در حال حاضر گیاه پوپینو در بسیاری از کشورهای پیشرفته با شیوه های مدرنی همانند گوجه فرنگی و خیار پرورش می دهند.

امروزه پرورش گیاه پوپینو به دو شکل زیر صورت می گیرد :

1. بوته های آزاد و سرپا
2. وضعیت داربستی

باید توجه داشت که بوته های جوان پوپینو در اوایل رشد نسبت به رقابت علف های هرز متحمل نیستند ولیکن متعاقبا در مراحل رشد سریع می توانند به خوبی با آنها رقابت کنند. نوساقه های جانبی بوته های پوپینو را در سیستم داربستی مرتبا هرس می کنند و بوته های پوپینو را به سمت بالا می کشانند تا رشد بیشتری حاصل آورند و محصول زیادتری عرضه کنند.

پرورش تحت شرایط گلخانه ای می تواند تا ارتفاع 2 متر رشد نماید و محصولی معادل 3 – 2 برابر وضعیت کاشت در شرایط محیطی آزاد و حالت سرپا ارائه نماید. در پرورش پوپینو شاخه و برگ های بوته های پوپینو در اثر تابش شدید نور خورشید و همچنین بروز یخبندان ها آسیب می بینند اما گیاه مزبور به محض گرم شدن هوا سریعا به ترمیم آسیب ها می پردازد.

از کاربرد مازاد کودهای نیتروژنه باید اجتناب ورزید تا از رشد رویشی بیش از حد لزوم شاخه و برگ ها جلوگیری شود. قلمه های “پوپینو” سریعا رشد می کنند و طی 6 – 4 ماه به تولید میوه می پردازند. اولین گل های “پوپینو” در حدود اواسط دسامبر (شهریور) آشکار می شوند و اولین میوه ها در اواسط ژانویه (ماه دی) تشکیل می گردند.

میوه های “پوپینو” از اوایل زمستان تا اوایل بهار وارد بازار می گردند. میوه های نسبتا رسیدۀ “پوپینو” پس از برداشت قادرند در طی چند روز در دمای اتاق کاملاً رسیده و طلائی رنگ شوند. کیفیت میوه های “پوپینو” بویژه غلظت قندها به شدت تحت تأثیر دمای محیط در مرحله رسیدگی واقع می شوند بطوریکه دماهای بیش از 30 درجه سانتیگراد بنحو چشمگیری از مقدار قندهای میوه پوپینو می کاهند.

این گیاه نظیر سایر خویشاوندانش برای آفاتی نظیر: سوسک ها، شته ها، کنه تارعنکبوتی و مگس های سفید بسیار جذاب می باشد لذا غالبا مورد هجوم آنها قرار می گیرد. لیسه ها به برگ ها و میوه های پوپینو خسارات زیادی وارد می سازند.

برخی پرندگان نظیر : کلاغ ها و گنجشک ها علاقمند طعم و مزۀ میوه های پوپینو هستند لذا باید تمهیدات لازم برای جلوگیری از خسارات آنها به عمل آیند. ویروس های جنس ” potexvirus ” از پاتوژن های متعلق به خانواده ” Alphaflexiviridae ” و راسته ” Tymovirales ” هستند، که به مزارع پوپینو خسارت می زنند. ویروس های این جنس شامل 25 گونه از جمله ویروس ” Potato virus X ” می باشند.

انتقال این ویروس ها که از طریق مکانیکی صورت می پذیرد، موجب بروز علائم زیر می گردد :

• موزائیک
• لکه دایره ای

ویروس ” PepMV ” جزو ویروس های ” potexvirus ” است که از گیاه پوپینو در کشور پرو گزارش شده گردید. این ویروس از سال 1999 میلادی در اروپا (آلمان، فرانسه، بریتانیا، اسپانیا) و متعاقبا در کانادا، ایالات متحده آمریکا و چین از روی بوته های گوجه فرنگی جداسازی گردید.

بررسی ها نشان می دهند که با ماده تلقیحی این ویروس می توان سایر گیاهان متعلق به خانواده “سولاناسه” از جمله گوجه فرنگی را بطور مصنوعی آلوده ساخت. انتقال این ویروس از طریق مکانیکی نظیر تماس گیاه با لباس کارگران، آلودگی ابزارها و میوه ها و بخش های دیگر گیاهان امکان پذیر است. امکان انتقال این ویروس از طریق بذور بسیار کم می باشد.

اهمیت پرورش گیاه پوپینو

“پوپینو” میوه ای کوچک و پر جلا است که با ظاهری شبیه اشک چشم و سطحی به رنگ زرد طلائی تا زردآلوئی حاوی نوارهای سبز تا ارغوانی از دیگر میوه های جالیزی مشابه متمایز می گردد. کاشت گیاه پوپینو طی دهه های اخیر در ناحیه “آند” و برخی دیگر از کشورهای جهان به منظور تنوع بخشی تولیدات باغبانی مجدداً مورد توجه و استقبال عام قرار گرفته است. اخیراً تقاضا برای میوه “پوپینو” در اروپا بواسطه موارد زیر مداوما رو به تزاید بوده است :

1. ارزش غذایی بالا
2. طعم مطبوع
3. ظاهر جذاب

عرضه میوه های پوپینو در بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی توسط فروشندگان “دوره گرد” انجام می پذیرد در صورتیکه فروش آن در ژاپن و اروپا منحصراً از طریق فروشگاه های لوکس صورت می گیرد. مقصد بسیاری از میوه های صادراتی پوپینو کشورهای نیوزیلند و استرالیا را کشورهای آمریکای شمالی، اروپا (اسپانیا، ایتالیا، فرانسه، هلند، ترکیه) و آسیا (ژاپن، چین، کره جنوبی) تشکیل می دهند.

هر عدد از میوه های پوپینو به بهای 15 دلار نیوزیلند به فروش می رسد.

کاربردهای پوپینو

پوپینو میوه ای آبدار با مزۀ نسبتا شیرین و گل هایی معطر است. گوشت میوه پوپینو به رنگ زرد متمایل به سبز می باشد و بافتی آبدار همانند خربزه ها دارد. بسیاری از مردم جهان به مقایسه میوه های پوپینو با انواع پر طرفدار خربزه ها از جمله : طالبی، گرمک، طالبی تو زرد و خربزه شکرپاره می پردازند.

پوپینو شباهت بسیاری به خربزه با نام علمی cucumis melo از نظر رنگ و عطر دارد. میوه های پوپینو همچنین تشابه زیادی به میوه های بادمجان و گوجه فرنگی دارند که از خویشاوندان گیاهی نزدیک آن محسوب می شوند. تمامی قسمت های میوه جالیزی پوپینو از جمله پوست، گوشت و دانه هایش خوراکی می باشند و مزه ای حد واسط گلابی و موز دارند.

امروزه پرورش گیاه پوپینو از اقالیم نیمه گرمسیری “آند” به سایر مناطق جهان گسترش یافته است ولیکن تاکنون با وجود استقبال نسبی هیچگاه نتوانسته اند جایگاهی همانند خویشاوندان زیر بیابند :

1. گوجه فرنگی
2. سیب زمینی
3. فلفل سبز

مهمترین ویژگی های میوه پوپینو عبارتند از :

• بسیار آبدار
• شیرینی ملایم
• رایحه ناآشنا و غیرمعمول

در بررسی هایی که در دانشگاه ” Hazara ” پاکستان بر روی میوه های پوپینو انجام گرفت، مشخص شد که میوه های مزبور دارای ماکزیمم رطوبتی 93/25 درصد می باشند.

1. مصارف دارویی گیاه پوپینو :

میوه های پوپینو بسیار سهل الهضم و از جنبه دارویی حائز اهمیت هستند. مهمترین مصارف دارویی آن عبارتند از :

• میوه پوپینو سرشار از مجموعه عناصر غذایی می باشد آنچنانکه آن را “میوه برتر” نامیده اند.
• میوه پوپینو سرشار از عناصر معدنی و ویتامین C است ولیکن از نظر نشاسته و قندها از غنای زیاد برخوردار نیست.
• عناصر معدنی میوه های پوپینو شامل : آهن، روی، مس، منگنز، کلسیم و فسفر هستند.
• مقدار گلوکز و فروکتوز میوه های پوپینو در طی مرحله رسیدگی دچار نزول می شوند درحالیکه بر غلظت ساکارز آن افزوده می گردد.
• مقدار پروتئین و چربی میوه پوپینو در مرحله رسیدگی کاهش می یابند.
• گیاه پوپینو منبع قابل ملاحظه “بتا-کاروتن” است بطوریکه در هر 100 گرم میوه تازه حاوی 27 میلیگرم از “بتا-کاروتن” می باشد. “بتا-کاروتن” در بدن انسان تبدیل به ویتامین A می گردد.
  “بتا-کاروتن” موجود در میوه های پوپینو علاوه بر اینکه پیش ماده ساخت ویتامین A محسوب می شود، از ویژگی آنتی اکسیدانی نیز برخوردار است و می تواند از غلظت رادیکال های “پروکسیل” بدن مصرف کنندگان بکاهد. لازم به ذکر است که آنتی اکسیدان ها بعنوان عناصر جلوگیری از سرطان هایی چون سرطان پوست و سرطان ریه شناخته شده اند.
• میوه پوپینو عاری از ماده “اکسالات” است.
• میوه پوپینو پس از مصرف در بدن انسان تبدیل به گلوکز می شود و می تواند بر نیروی حیاتی وی بیفزاید.
• فیبر موجود در میوه های پوپینو موجب التیام زخم معده و رفع یبوست می گردد.
• خواص غذایی مصرف میوه های پوپینو همانند بلغور یولاف می باشند لذا می توانند از میزان کلسترول خون بکاهند.
• مصرف میوه پوپینو می تواند از بیماری های کبدی و فشار خون بالا بکاهد و عوارض سکته های ناشی از فشار خون بالا را با سرعت بیشتری رفع نماید.
• پژوهشگران مصرف میوه پوپینو را مانع بروز سرطان و دیابت، کاهندۀ کلسترول و موجب تنظیم فشار خون می دانند.
• میوه پوپینو از خاصیت ضد برافروختگی (گر گرفتگی) برخوردار است لذا می تواند مسکن سردردها و سایر تعب ها باشد.
• میوه پوپینو سرشار از ویتامین های A ، C ، K و برخی عناصر معدنی نظیر آهن و مس است که برای سلامت سیستم ایمنی بدن انسان ضروری هستند.
• گیاه پوپینو دارای مقادیری کلسیم برای استحکام استخوان ها و همچنین عنصر پتاسیم برای تمدد اعصاب و کاهش فشار خون است.
• از میوه پوپینو می توان به عنوان داروی مدِر بهره جست.
• میوه های پوپینو دارای خواص ضد تومور می باشند.
• عصاره آبدار پوپینو به دلیل برخورداری از ویژگی های زیر می تواند از پیشرفت بیماری قند خون (دیابت) بکاهد و عوارض آنرا تقلیل دهد : 1. ضد افروختگی. 2. ضد اتصال مولکول های قند به مولکول های پروتئین و چربی. 3. آنتی اکسیدانی. اثرات اکسیدانی “پوپینو” در دمای معتدل بروز می یابد.
• در یک آزمایش به مطالعه فعالیت های آنتی اکسیدانی عصاره “اتیل استات” حاصل از میوه های خام پوپینو پرداخته شد. نتایج حاصل از بررسی حاکی از آن بودند که ویژگی آنتی اکسیدانی قوی میوه های پوپینو ناشی از وجود “پلی فنل ها” و “فلاونوئیدهای” قابل ملاحظه ای می باشد که در عصاره میوه مذکور حضور دارند.

مصرف میوه های آن در طب سنتی برای درمان بیماری های زیر توصیه کرده اند :

1. دیابت یا قند خون
2. فشار خون بالا
3. بیمار نقص گوارش شایع مناطق استوائی موسوم به “اسپرو”
4. سوزش معده یا سوء هاضمه
5. سرطان
6. امراض کلیوی
7. یبوست
8. بواسیر

2. مصارف غذایی میوه آن عبارتند از :

• میوه های رسیدۀ پوپینو را می توان همانند گلابی بطور کامل (پوست، گوشت، دانه) صرف نمود.
• میوه آن را می توان همانند خربزه ها به قاچ هایی تبدیل نمود و میل کرد.
• گوشت میوه پوپینو را پس از چکاندن قطراتی آبلیمو همانند خربزه تناول می نمایند.
• از گوشت میوه پوپینو می توان همراه با “آواکادو” برای تهیه سالاد بهره گرفت.
• گوشت میوه های پوپینو را برای فرآوری گوشت ها استفاده می شوند.
• گوشت میوه پوپینو را می توان در سوپ های ساده خیسانید.
• میوه های گیاه پوپینو همراه با بستنی ها تناول می گردند.
• از گوشت میوه پوپینو برای تهیه پوره مخلوط با سایر میوه ها سود می جویند.
• از میوه پوپینو به عنوان چاشنی جهت تهیه شربت میوه هایی نظیر انبه بهره می برند.
• گوشت میوه های نارس پوپینو را همانند کدو حلوائی می پزند و برای تهیه عصاره های مقوی و نیروبخش بکار می برند.
• از میوه پوپینو برای تهیه ترشی پر ادویه ای موسوم به ” pepino chutney ” استفاده می شود.
• از گوشت میوه های پوپینو همراه با حلزون های دریایی برای تهیه نوعی غذای محلی بهره می گیرند

هر واحد مصرفی میوه های آن (معادل 100 گرم) دارای ویژگی های زیر است :

1. انرژی 80 کالری
2. فیبر غذایی 5 گرم
3. کربوهیدرات 22 گرم
4. چربی 0 گرم
5. پروتئین 0 گرم

طرز تهیه ترشی پر ادویه پوپینو به شرح زیر می باشد :

1. مواد مورد نیاز :

پوپینو 3 کیلوگرم
پیاز کوچک 2 عدد
فلفل دلمه ای کوچک 1 عدد
سیر 2 بنه
گشنیز 1 قاشق غذاخوری
فلفل سیاه 1 قاشق چایخوری
بذر خردل 1 قاشق چایخوری
فلفل قلمی تند 1 عدد
سرکه سیب 1 فنجان
سرکه سفید 2 فنجان
شکر 2 فنجان

2. روش تهیه :

میوه های پوپینو را شسته و نصف می کنند سپس بذور آن را خارج می سازند. گوشت میوه ها را قطعه قطعه می کنند. سیر، پیاز و فلفل دلمه ای را بر روی آتش حرارت می دهند سپس داخل سرکه می ریزند و شکر را به آنها اضافه می کنند.

قطعات پوپینو را به آنها می افزایند و ظرف حاوی آنها را بر روی حرارت ملایم قرار می دهند تا به جوش آید. مواد را از روی حرارت برداشته و پس از خنک شدن در داخل شیشه می ریزند. فلفل قلمی تند را به عنوان تزئین در داخل شیشه قرار می دهند. شیشه را برای مدت 3 ماه در محل مناسبی نگهداری می کنند تا آماده مصرف شود.